Peer kent nog tientallen kilometers houtkanten, langs wegen, paden, akkers en weilanden. Dat is niet toevallig. Houtkanten langs wegen en velden leverden eeuwenlang geriefhout en hout om bakovens te stoken, beschermden de gewassen tegen wind en ze duidden de perceelgrenzen aan. Daarvoor werden ze om de 7 à 9 jaar in ‘hakhout’ gezet: dit betekent tot laag op de grond snoeien. Uit deze ‘stobbe’ groeit de boom met een dichte takkenbos opnieuw uit.

In het landschap zagen we vroeger dan ook heel veel jong, struikachtig, hout in de houtkanten. Dit hakhoutgebruik is echter al enkele decennia stilgevallen, en het gevolg is dat heel wat houtkanten tot hoge kwetsbare bomenrijen groeiden, of zelfs volledig verdwenen. Jammer, want dat hakhoutgebruik dat de houtkanten continu verjongde, kende tal van voordelen, zowel voor biodiversiteit als voor landbouwgebruik. Zo vormden de dichte struiklagen een prima bescherming tegen wind.

Regionaal Landschap Lage Kempen zorgt sinds enkele jaren in verschillende gemeenten voor een hernieuwd hakhoutbeheer. Ook in Peer zijn we hiermee in 2019 van start gegaan. We doen dit in nauw overleg met de landbouwsector via Boerennatuur, de natuurverenigingen, het Agentschap voor Natuur en Bos en de gemeente. Zo maken we samen een toekomstplan voor de Peerse houtkanten. We houden rekening met alle aspecten, zowel natuur als landbouwactiviteit als streekkarakter.



Op deze pagina houden we je op hoogte van alle wat er reilt en zeilt rond energieke houtkanten in Peer.